Sinds haar geboorte, zo’n dertig jaar geleden, heeft de gevierde auteur David Oosterbaan zijn dochter Laura niet meer gezien. Maar als hij op een dag gebeld wordt met de mededeling dat zij met een overdosis in het ziekenhuis ligt, besluit hij haar te gaan helpen. Een emotionerende tocht voert hem langs duistere kroegen en heldere drugspanden, strijdend om haar uit de schijn van haar bestaan terug te voeren naar de werkelijkheid, die hijzelf zo slecht kent. In zijn lange toneelcarrière heeft hij zich altijd een weg moeten vechten naar de vrijheid om telkens iemand anders te zijn. Maar het doek dreigt te vallen. Wie is hijzelf? En weet hij zijn idealen te redden? En zijn dochter? Robert Anker is schrijver en dichter. Zijn vorige roman, Vrouwenzand (1998), werd lovend ontvangen, evenals zijn dichtbundel De broekbewapperde mens (2002), die binnen een maand werd herdrukt. Met de roman Een soort Engeland won Anker de Libris Literatuur Prijs 2002. “zijn magnum opus” Trouw “Voor zo’n veelzijdige, met liefde voor de taal geschreven roman is een goed woord: meesterlijk.” Haagsche Courant “Anker heeft een bijzonder krachtige stijl waaraan je je moeilijk kunt onttrekken.” De Volkskrant. “De lust van het schrijven spat van de bladzijden af.” De Groene Amsterdammer “Anker...
Al verkrijgbaar vanaf € 17,55.
| Aanbieder | Prijs | ||
|---|---|---|---|
| 1 nummer voor € 17,55 | Bestellen |
Wie is David Oosterbaan, gevierd acteur, maar op twee dramatische momenten in zijn leven door zichzelf verguisd? Welke twijfels knagen er onder zijn masker van babbelzucht en ijdeltuiterij? Ligt daar de reden dat hij besluit zijn drugsverslaafde dochter...
'Het was laat in de middag toen wij in de oude Mercedes van Vic het Oostenrijkse stadje binnen dieselden waarvan ik de naam vergeten ben omdat Vic alles had geregeld. Hij had heimwee naar de bergen. Hij was aan rust toe. We zagen elkaar te weinig.' Alpenrood...
`Het was laat in de middag toen wij in de oude Mercedes van Vic het Oostenrijkse stadje binnen dieselden waarvan ik de naam vergeten ben omdat Vic alles had geregeld. Hij had heimwee naar de bergen. Hij was aan rust toe. We zagen elkaar te weinig.' Alpenrood...
